บทที่ 209 ลูกสาวของโธรา

ลมเค็มพัดมาจากทะเล หอบเอาเม็ดทรายละเอียดปลิวมากระทบที่พักแขนของรถเข็นวีลแชร์ของโฮเวิร์ดจนเกิดเสียงกรอบแกรบ ทิ้งรอยริ้วสีขาวจางๆ ไว้ราวกับขีดด้วยชอล์ก เขามองจ้องรอยแดงจางๆ ที่หางตาของนาตาเลีย น้ำเสียงของเขาแหบห้าวราวกับเหล็กขูดบนกระดาษทราย

“ลืมมันไปเถอะ ไม่จำเป็นเลย ฉันสบายดีที่เป็นแบบนี้... แค่ได้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ